In de 'goede oude tijd' betekende dat heel eenvoudig en duidelijk dat elk snoepje dat we in de week kregen van de bakker, de vrouw van het 'hieroverke' (kruidenier in de straat tegenover ons huis), jarige kinderen op school, kortom dat alles wat geen gewoon eten was, in een groot blik verzameld werd. Wij waren met nogal wat kinderen, die doos raakte dus wel vol.
's Zondags mocht iedereen daar dan een of meer snoepjes uit kiezen. De jongste kwam altijd eerst aan de beurt, wat concreet betekende dat ik als oudste de lekkerste dingen aan mijn neus voorbij zag gaan. Dat laatste herinner ik me nu, nu ik het opschrijf. Het heeft dus lang in mijn verste geheugen zitten sluimeren.
Eigenlijk vond ik het een rare gewoonte: op zondag mocht alles wat in de week verboden was en nu ik er zo over denk, was het omgekeerde ook waar: in de week moesten we ijverig zijn, altijd bezig; op zondag, toen nog echt de officiële rustdag, viel die ijver stil en mochten we luieren. Nu ja, luieren was in ons geval relatief: mijn vader stond even opgeruimd als altijd ten laatste om zeven uur aan ons bed om ons eruit te halen. Ging je daar niet mee akkoord, trok hij gewoon de dekens weg. Dat waren nog eens tijden!
Nee, ik ga niet zitten klagen! Die strenge aanpak had ook zijn charmes en ik snap ook wel dat een zeer groot gezin gaande houden zonder vaste regels echt niet zo simpel is.
Ok, de vasten dus.
We zijn nu een hele tijd verder en de traditionele vastentijd met soberheid die goed was voor je ziel en voor de arme kindjes (het uitgespaarde geld werd opgehaald voor missiewerking) is vervangen door een soberheid die goed is voor je gezondheid en het milieu. Dagen zonder vlees.
Ik kan daar niet aan meedoen, want ik eet al 12 jaar geen vlees meer behalve in twee uitzonderlijke situaties. De eerste is als er spaghetti bolognaise op tafel komt. Ik wil nl. geen twee verschillende sauzen maken en eet dus mee van de vleeshoudende. Een tweede uitzondering zijn de dineetjes bij vrienden en familie. Voor mij hoeft niemand speciaal of apart te koken. Op een ander eet ik wat de pot schaft. Ik ben dus geen rigide vegetariër.
En nu? Dagen zonder...
Zonder koffie? Dat ene kopje bij het ontbijt zal het verschil niet maken, vrees ik. Overdag drink ik thee.
Zonder snoepjes? Dat is al wat moeilijker. Dat valt als boetedoening of versterving zoals het vroeger genoemd werd, te overwegen. Elke avond na het eten wil ik wel een (of liefst een paar) koekjes als het kan met chocola.
Zonder wijn? Aha! Toen ik dat hier voorstelde, kreeg ik van beide kanten, man en dochter, protest. Wij drinken wijn bij het eten en mijn huisgenoten vinden dat dat best zo kan blijven.
Het zal dus een one-man-show worden, want ik ga het toch proberen, net zoals vroeger: in de week mijn glas wijn opzijzetten en dan in het weekend de schade inhalen. Dat belooft!!!
1 opmerking:
Leuk om te lezen van vroeger.
Veel succes met het vasten.
Een reactie posten