Wat als de put te diep is, de berg te hoog, de last te zwaar en alles donker blijft?
Ik voel me aan de kant staan, ik zie machteloos hoe ze wegzakt en probeer te helpen.
Haar pijn is ondraaglijk, ook voor mij.
Onvoorwaardelijke liefde, de warmte van mijn moederhart brengen soms wat troost.
Ik blijf hopen dat er licht komt, dat het ijs van de totale eenzaamheid kan smelten.
Wat kan de wereld hard zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten