donderdag 31 mei 2012

Blote benen

Al vele jaren heb ik een vaste gewoonte: in de paasvakantie gaan de panties, kousenbroeken en sokken op zomerrust. Alleen als het echt koud is (zoals dit jaar bv) wijk ik af van mijn 'regel' en verwen ik mijn benen en voeten met een warm omhulsel.

Ik doe dus mee aan het project Blote benen.

Niet dat mijn onderdanen zo mooi zijn. Naar mijn benen wordt niet gefloten, van bouwvakkers heb ik nooit 'last' gehad, wel van lelijke spataders, dikke knieën, wit vel, hallux valgus en bijpassende kromme tenen.
Niet echt fraai dus, wel echt van mij.

Ze hebben nooit in de steek gelaten behalve toen ik een zestal jaar geleden op een speeltje van de hond stapte en mijn voet brak. Daar kon niemand wat aan doen.

Ze klagen nooit heel erg behalve als de voeten in de zomer te hard gaan zweten in de trekkingschoenen. Dan moet ik ze tijdens de middagpauze vrij laten ademen en in koud water laten bekomen. Dat is nogal normaal, niet?

Ze hebben me vele jaren voor de klas laten staan, uur na uur. Ik ging wel regelmatig op de lessenaar zitten, maar op het bord schrijven doe je toch best rechtstaande.

Ze hebben me stevig op de grond gehouden telkens wanneer de emoties door mijn lichaam gierden, toen ons huis door brand vernield werd bv. of toen we in Italië tegen iemand een proces moesten aanspannen.

Ze hebben me altijd naar de plekken gebracht die ik absoluut wilde bereiken, zelfs honderden kilometers ver tot in Santiago de Compostela. Op paden vol stenen, modder of drek (dat was op een bepaald moment echt niet meer duidelijk), bergop en bergaf werden de spieren wel stijf en pijnlijk, maar heel dapper stapten ze voort tot ik aan de rand van de stad op een kilometer van het langverwachte doel struikelde en mijn knie lelijk openhaalde.



Die benen van mij, in de boekskes zullen ze nooit komen, modellen zijn het niet, maar ze mogen gezien worden!

Ik zal ze in juni eens extra verwennen met mooie rokjes en kleedjes.





woensdag 30 mei 2012

Ondertussen...

... schijnt de zon nog altijd in Schoten.

... bloeien de klimrozen uitbundig

... en de campanula (onkruid, zegt mijn man, mooi onkruid dan)











... is het volgens de weervoorspeller op de computer redelijk korterokjesweer.
    Ik weet niet goed waar ik dat woord zou splitsen.

... hebben de verdomde slakken weer de weg
    naar de dille gevonden ondanks de lekkere
    biervallen die ik klaargezet had.











... zijn dezelfde slakken nu gelukkig wel van de sla en de peterselie weggebleven dankzij diezelfde biervallen. Groenten en kruiden kweken we hier in potten en bakken tot zelfs tussen de wingerd bij gebrek aan horizontale meters. Zoals mijn vader altijd zei: onze tuin is niet groot, maar hoog....!



...wappert de was vrolijk in de zonnige wind. En zie ik daar geen nieuwe rokjes hangen? Ja, eentje van een echino-stofje en het andere in een katoenen voile van Anna Maria Horner. De patronen haalde ik uit het beroemde boek. Vermits ik het tweede stofje al voor een ander project gebruikte, moest het patroon wat aangepast worden om er nog een rokje uit te krijgen. De foto is niet denderend. In werkelijkheid zijn de kleuren veel feller.

... zijn de pakketjes voor mijn kikkervriendinnen op de post geraakt. Als alles naar wens verloopt, komen ze vandaag op hun bestemming aan.

... genieten we van onze nieuwe koelkast. Na de auto en de naaimachine liet ook de koelkast het afweten. Ander en beter dus (zucht). Sinds enkele tijd geeft de wasmachine af en toe een rare foutmelding. E 40. Is dat niet de route naar de kust? Ik hoop dat het geen hint is, dat de wasmachine vindt dat ze vakantie verdiend heeft.

... mocht de naaimachine van vriendin L hier komen logeren. En dus was er  weer goed gerief voor een nieuwe boodschappentas. Niet voor mezelf.
 Met een patchwork-applicatie en een zakje-met-rits aan de buitenkant.

... ga ik nog wat corrigeren voor het puzzeltijdschrift, want dat doe ik als zelfstandige in bijberoep.

... mogen we straks onze benen onder tafel steken op het verrassingsfeestje voor de verjaardag van mijn broer. Naast mijn vele zussen heb ik ook twee broers en die worden ook al eens een dagje ouder. Dus weer smullen vanavond. En niet struikelen over de dagelijkse vraag 'wat gaan we eten?'

... drink ik thee zonder thee, bekers thee,


Women's Energy van Yogi Tea, ah ja!



zaterdag 26 mei 2012

Wij zijn goed bezig

Ook al is plan A niet helemaal gelukt, wij zij goed bezig!

Ik heb voor het kikkerinitiatief drie 'boekenhoesjes' gemaakt. (liseuse noemden we dat vroeger in ons beste Nederlands)


De buitenkant is een zelf bedrukte stof met een bloemlezing van favoriete auteurs en titels.


Ook binnenin ademt alles lezen en letters:
Rechts zie je opengevouwen map-met-leeslint.






MAAAAR links ligt de mislukte map. Wat er mis gegaan is, weet ik niet. De printer heeft een vies spoor van zwarte stippen getrokken over de stof. Ik had het eerst niet echt door, ik dacht dat het wel mee zou vallen, maar dat is niet zo. Gelukkig heb ik het toch nog wat kunnen redden.

Dus morgen ga ik weer aan de slag. Ik heb het ontwerp ondertussen een beetje aangepast en dat wil ik nu opnieuw uitproberen.

Wat er in de map moet komen, staat ongeveer vast. Ik werk eraan en hoop jullie morgen (dat zal wel overmorgen worden, we gaan morgen stappen) het uiteindelijke resultaat te tonen.

Ondertussen laat ik jullie genieten van wat huiselijk geluk en warme vriendschap tussen enkele van mijn huisgenoten:


Wat is het toch genieten met zoveel geliefden in je buurt!




donderdag 24 mei 2012

Jammere verjaardag

Gisteren precies één jaar geleden rinkelde mijn gsm. Het was iets over elf uur en aan de andere kant hoorde ik mijn zus G in paniek over haar oudste zoon. Of ik haar even naar het ziekenhuis kon brengen, want Samuel was ineengezakt en het zag en niet zo goed uit.

Jammer genoeg was ik zelf onderweg, ik kon niet onmiddellijk komen, maar vroeg haar wel om me op de hoogte te houden.

Dat deed ze. De telefoontjes werden veelvuldiger en haar stem schoot regelmatig uit, zo groot werd de paniek. Uiteindelijk verstond ik alleen nog maar "harttransplantatie".

Zo ver is het nooit mogen komen. Toen ik op de spoed van UZA aankwam om haar te steunen of op te halen, bleek de situatie veel ernstiger dan iedereen zich kon voorstellen. Een veel te lange reanimatie beloofde geen goede uitkomst.

En vandaag 'vieren' we de jammere verjaardag. Samuel haalde het niet en stierf op 24 mei, op een even stralende dag als vandaag.

Ik denk dikwijls terug aan die rampzalige dagen, ze staan diep in mijn geheugen gegrift. Het verdriet van zijn vriendin en haar familie, de wanhoop van zijn moeder, de blikken van zijn broers, het ongeloof van de vele neven en nichten die op twee na allemaal jonger zijn dan hij, de schouders van iedereen waar iedereen op kon uithuilen.

Samuel was een rustige jongen, nooit een haantje de voorste, wel altijd bereid om naar anderen te luisteren of te helpen, ook altijd klaar voor een feestje. Zijn plotse dood heeft een diep gat geslagen in onze familie.

Straks ga ik met zus G een wandeling maken. We trekken de natuur in. Daar vind je altijd plaats en troost. We zullen herinneringen ophalen, tranen laten, tranen drogen, gewoon stil naast en met elkaar lopen zoals zussen dat doen.
En nog eens zeggen zoals vorig jaar: dag Samuel, dag jongen, tot ziens!






dinsdag 22 mei 2012

Kikker staat stil


Zoals ik gisteren al zei: het idee zat in mijn hoofd en het moest alleen nog wat rijpen. Dat gebeurde. Het verscheen ook op mijn computerscherm


Ik heb al een bibliotheek bijeen gelezen en ik weet nog altijd niet welk boek ik ga aanraden. Voor de 'verpakking' bracht ik alvast een aantal auteurs - met - boekentitel bijeen om op een stofje af te drukken. Dat moet gaan dienen voor de uitwerking van het Plan.
Voor één voorwerp heb ik drie afdrukken nodig.
Dit is het resultaat:

Maar na twee afdrukken vond de printer het welletjes, hij wou niet meer meewerken en dus sta ik samen met kikker stil. Morgen kan ik het probleem waarschijnlijk oplossen en anders moet er een plan B komen.

Nog even een detail:

De kleuren zijn niet waarheidsgetrouw, maar het is avond en in de verte komen dikke donkere wolken aanzetten.












Nu nog textielkrijtjes voor de rest van het Plan. Hopelijk lukt dat vlotter! Dan kan het eerste pakketje op de post en kunnen jullie het resultaat zien. Ik ga er zeker weer van dromen!!!

Oh ja, dat drukken heb ik ooit eens bij Mme Zsazsa gezien: papier met zo'n waslaagje op je stof strijken en aan je printer geven. Gaat vanzelf! (als de printer het ziet zitten)

maandag 21 mei 2012

Over kikkers en andere leesbeesten

We zijn gestart!Ik lees ook!

De opperkikker stuurde iedereen een mail en nu ... 
is de hele kikkergemeenschap druk aan het lezen, kiezen, herlezen, weer kiezen en ...

Tenminste zo is dat hier het geval. Ik twijfel en overleg met mijn belezen wederhelft. Ik dacht nl. dat ik wel onmiddellijk zou weten welk  boek voor mij de absolute aanrader is, maar nu blijken er toch een paar kandidaten te zijn ;-) en kiezen is zo moeilijk!

Hoe ik mijn tip ga verpakken, weet ik al. Het idee zit in mijn hoofd, is daar aan het rijpen en morgen kan het van onder mijn naaimachine rollen.

Deze boekenvrouw en deze lezeres en deze boekenworm krijgen binnekort een pakketje van mij. En ikzelf kijk vol verwachting uit naar post van ergens. Laat maar komen. Ik kruip nu met een boekje in mijn hoekje. (hoewel, in bed is een beter idee)


zondag 20 mei 2012

Zonnige zondag

Een van de vele nichtjes kreeg vorig jaar een speciale fotocamera voor haar verjaardag. Het was een Mamyia, een camera met twee lenzen. Naar het schijnt kun je daar speciale foto's mee maken. Dat zegt de lenzenkenner hier in huis.

Dit jaar krijgt het nichtje van nonkel Jan een lens voor haar camera .
En die lens heeft een jasje nodig tegen allerlei eventuele beschadigingen.


Stof: ribfluweel van het stoffenspektakel
Ik verdiepte me nog eens in de handleidingen van Oon en Spiegelstiksels en naaide een tasje in vrolijke kleuren:









Het weer was veeeel beter dan Frank en Sabine ons voorspeld hadden. Het machinepark kon dus naar buiten in de warme zon.
En toen ik dan toch bezig was, heb ik ineens een paar kussens van een nieuw kleedje voorzien. Die kussens zijn voor een kampeerliefhebber die zijn auto nu als slaap-, eet- en kookplaats ingericht heeft. Hij zal in stijl kunnen slapen! De hoezen kunnen los in de wasmachine. Ook handig als je zou kamperen in natte of modderige streken, of als de waterdarm van het inimini gootsteentje los zou komen.

stof: dekbedhoes van ikea
De tekening loopt niet door, maar de zijkant zie je
toch niet als de kussens op hun plaats liggen.
En zo was mijn zonovergoten zondag weer goedgevuld.

Geen stapwerk deze week: mijn man ging oude vliegtuigen kijken in Deurne.
Volgende week beter, das beloofd!


vrijdag 18 mei 2012

Rokjestijd?

Of ik een paar rokjes kon maken voor Nienke van bijna 3?

Ja, natuurlijk.

En dus pakte ik gisterenavond na 3,5 uren hout stapelen de naaimachines.

Eerst een zwierrokje, een cirkelrokje dus. Dat is niet moeilijk, alleen wiskunde en pi even opfrissen.

Stof van Michael Miller, vorig jaar gekocht bij Julija in de Nationalestraat.

Toen bedacht ik dat een rokje uit het beroemde boek ook wel leuk zou zijn.

Het werd het klokrokje met elastiek, bedacht en getekend door Mme Zsazsa en uitgevoerd in een stofje van mijn uitpuilende zolder. En... ik heb het patroon niet aangepast, iets wat ik normaal niet kan laten.



Dus, kom de rokjes maar halen, zus A. Als ze goed passen, kunnen er meer volgen. Zo'n rokje is op een half uurtje genaaid. Alleen de zon, daar moet je zelf nog voor zorgen, of smeken misschien.

Vandaag moet ik wat bewegen: dat hout stapelen gisteren telt voor evenveel uren in een fitness-centrum en vermits ik daar al lang niet meer geweest ben, zijn nu zowat alle bekende en onbekende spieren in armen, benen en rug stijf!!!

woensdag 16 mei 2012

Zon en kleur

Hiervan word ik blij

Al jaren de dagelijkse kleur en zon op onze ontbijttafel, gisteren aangevuld via een aanbieding van de krant.
Buiten is het fris (lees koud) en regenachtig. Binnen schijnt de oranje gestreepte zon!!!


Ik wens jullie van bij de houtkachel een prettige dag en een zonnig lang weekend.



dinsdag 15 mei 2012

Kaftje

Mijn vriendin L schildert en tekent met allerlei materialen. Ze doet dat heel goed en volgt nog extra lessen in de academie. Zoals dat gaat in een school, moet ook zij in juni (of eind mei) een eindwerk klaar hebben.

Dit jaar zijn dat een twintigtal werkjes op karton en verzameld in een doos of een kaftje.

Of ik haar eventueel kon helpen met dat kaftje?

Ja, zoiets is een uitdaging en een kolfje naar mijn hand.

Ze koos een stofje en ik kon aan de slag. Het is een  katoenen voile van Anna Maria Horner voor Free Spirit , een lapje dat ik vorig jaar eens via internet bestelde.









De drie kartons die ze meebracht (voor, achter en rug) beplakte ik aan een kant met vlieseline H 640. Dat is wat zachter dan hard karton en geeft uiteindelijk een mooier effect.


Het kaftje is niet heel groot: 25 x 25 x5 cm.
Enkele uren werk gaf dit resultaat:


Het kaftje wordt 'gesloten' met drie striklinten en is aan de binnen- en buitenkant met dezelfde stof bekleed.

Nu nog de kunstwerkjes erin en dan kan ze het schooljaar afsluiten!













Allemaal nog een prettige dag!!!



zondag 13 mei 2012

Teeft ons deugd gedaan...

Zondag stapdag.
Het werd stilaan tijd om de schoenen en rugzak eens van onder het stof te halen voor een fikse wandeling. De winterslaap heeft hier precies nogal lang geduurd en we moesten er weer op uit als voorbereiding voor Het Grote Plan. Wie ons kent, weet wat dat inhoudt, de anderen kunnen gaan raden of zullen nog even geduld moeten hebben. De oplossing komt later.

Wij dus naar Herstelt en wel in het spiksplinternieuwe wagentje dat hier voor de deur staat te pronken. Als je dit gelezen hebt, snap je wel hoe dat komt.
Het wandelboek stelde een tochtje van 10 km voor door verschillende natuurgebieden. Dat zag er goed uit. De eerste dagmars moet niet meteen verschrikkelijk moeilijk zijn.
Maar het pakte anders uit. Al na 3,5 km klopte de wegbeschrijving niet meer. Waar de bocht naar rechts zou gaan volgens het boek ging hij regelrecht de andere richting uit. Zelf zoeken en vinden was dus de boodschap.

Gelukkig is er dan Jan mijne man die een aangeboren talent heeft voor kaartlezen en richting vinden. Zoals alle wegen naar Rome leiden, leidden de paden die hij uitkoos naar de Herseltse beek en waren wij gered!
Ik ga niet de hele trip uit de doeken doen, maar ik wil wel vertellen dat de oorspronkelijke 10 km er door allerlei zoektochten en omwegen zowat 15 werden. Dus toch een mooi tochtje voor de eerste keer!

Wat trainden we met het oog op Het Grote Plan?
  • afwisselend landschap
  • hobbelige paden. Die mogen nog meer losliggende stenen  hebben, dan zijn we goed geoefend.
  • zweet. Ik was veel te warm aangekleed voor het mooie weer dat veel zachter uitviel dan Frank ons beloofd had. Het zal begin september veel warmer zijn en we zullen harder zweten!
  • gevulde rugzak. Onderweg kochten we in een boerderij twee kilo asperges recht van het veld. Die pasten nog in de rugzak.
  • een mooie stap in de natuur met geurende bloemen, gele brem, bloeiende bomen en overal vogelgekwetter. Een mens zou van minder al vrolijk worden!
  • modder aan de schoenen. We liepen hier door zeer vochtig gebied en dat herinnerde me aan de etappe van twee jaar geleden toen we na een tiental kilometer zowat 5 cm groter en zeker twee kilo zwaarder waren. Het had 's nachts erg geregend en de paden door de wijngaarden waren herschapen in moddervelden vol zware rode klei die aan de schoenen vastplakte en elke stap zwaarder woog.
Wat hebben we nog niet gehad?

  • steil bergop en bergaf en dat liefst een paar keer per dag. De enige 'bergen' die we vandaag zagen, waren hopen gras en ander natuurlijk afval.
  • gele pijlen die ons in alle omstandigheden op het rechte pad kunnen houden.
  • lange afstanden. We zullen de etappes verder uitbreiden tot we aan zowat 25 tot 30 km kunnen komen.


Besluit: we hebben een mooie dag gehad, bangelijk afgesloten met een gezellig etentje bij Martine en Walter. De spieren zijn losgewerkt, het hoofd is leeg en de blik staat weer in de goede richting en vooral:


Teeft ons deugd gedaan aan ons hartje!!!


Slaapwel allemaal.


donderdag 10 mei 2012

Bestelling

Zus H gebruikt verschillende handtassen. Gevolg:elke dag weer de inhoud verhuizen of 'vertassen' .
Om dat allemaal wat gemakkelijker te laten verlopen en niets te verliezen, vroeg ze  me een tasje te maken dat in de verschillende handtassen zou passen.

U vraagt, wij naaien!

Ze gaf me wat afmetingen en ik kon aan de slag.

Eerste ontwerp. Voldoet wel aan de opgelegde afmetingen. Lijkt mij wat groot. Ik vind het meer een soort toilettasje.

In het echt is het tasje niet heel groot: 20 x 15 cm, het ziet er wel nogal zwaar uit.
Stof:bruin fluweel van ikea, voering: gestreepte hemdenstof




Volgende poging. Ik had zin in een extraatje en daarom maakte ik een versiering. Weer een bruin tasje, maar met blauwe accenten.

bruine stof van ikea
blauwe lapjes uit de enorme voorraadkast



Goed geprobeerd. Dit tasje is misschien wat te klein voor haar dikke portefeuille.


Derde keer goede keer?


Dit is een vrolijk tasje. Het is groot genoeg en helemaal niet zo robuust als nummer 1. Gestreepte stof van                                              Lena en Zazsa                              

Ik kan nog een hele tijd tasjes maken, stof genoeg.
Morgen mag ze al kiezen. En passen, proberen of haar verloren lopende spulletjes in een van de tasjes een plaats vinden.


Dit is mijn favoriet:


Op de foto past de lavendelblauwe rits niet zo goed bij de blauwe lapjes. Dat is maar schijn, de streepjes van het bovenste stukje (en de voering) zijn paarsblauw.
De tasjes zijn voorzien van een nieuw labeltje, als ik het niet vergeet tenminste.

Een beetje knutselen met computer, transfer papier en katoenen lint zorgde voor dit resultaat:

Ik heb me in elk geval goed geamuseerd!









maandag 7 mei 2012

Aan de porseleinen slag!

De naaimachine is moe en mag even rusten.

Tijd dus voor wat anders: 'hangertjes' in porselein.
Ik maakte vorig jaar voor de kerstboom hangertjes in de vorm van boompjes, sterren, hartjes, kerstgerief dus.

Ik dacht dat ik dat ook in de zomer eens kon proberen.


Uit een dun uitgerolde plak porselein sneed ik met  koekjesvormen de figuurtjes.

In de zomer kun je je huis moeilijk versieren met kerstboompjes, daarom gebruikte ik de hartjesvorm en theepotjes.






Die theepotjes kreeg ik van mijn petekind Simon en ik vind ze superschattig.

Ik boorde  met een rietje een gaatje in elke vorm zodat er later een lint doorheen kan.


De onvolkomenheden aan de rand moeten na het drogen weggevijld worden en de haartjes (van de nieuwsgierige hond), die op de theepot hangen, zullen in de oven verdwijnen.

Nu ligt de eerste lading potjes en hartjes te drogen. Morgen of overmorgen nog meer van dat. Ik heb niet genoeg plaats om alles tegelijk te drogen.

Daarna mogen ze met z'n allen gezellig een tijdje in de hete keramiekoven en dan kunnen ze ons terras opfleuren.


 Nog een weekje geduld, dan toon ik hopelijk het resultaat!

zondag 6 mei 2012

Nieuwe tas

Het lenteweer is niet echt om over naar huis te schrijven. Tijd voor wat binnenpret en een nieuwe tas.

Ik wou een handtas die toch wat inhoud kan verdragen, niet te klein dus, maar ook niet iets voor reuzen. Als ik een halve dag met een grote (volle) handtas rondloop, krijg ik gemakkelijk nekpijn. Dat wil ik mezelf en anderen besparen.
30 op30 cm leek me een goede maat.


Voor de sluiting overtrok ik een knoop met de stof van de buitenkant. De lus is gemaakt van de binnenstof.

















Binnenin zit een zakje voor kleine spulletjes. Ik vind het zelf niet fijn om wanhopig tussen zakdoeken, sleutels, portefeuille, kam, snoepjes, oude rekeningen en zo naar een rinkelende gsm te moeten zoeken. Ik neem aan dat anderen daar ook zo over denken.








Misschien maak ik er nog een zakdoektasje bij.




De stof komt uit mijn Ikeastoffenstapel.

Mijn man maakt de foto's voor mij en jullie. Dankjewel, Jan mijne man! Vandaag was het licht niet ideaal en daarom lijkt het wel een grijze tas. Eigenlijk is de buitenkant bruin met witte tekening, de voering wit met dezelfde tekening in zwart.

Ik had een patroon getekend om misschien meer exemplaren van dit model te maken, maar nu twijfel ik toch. Ik stik al 14 jaar op dezelfde naaimachine en nu krijgt ze last van de oude dag. Ze heeft moeite met te veel lagen stevige stof. Dus, ofwel moet ik dunnere stof gebruiken ofwel een nieuwe naaimachine bijeensparen. Volgende maand ben ik jarig, wie weet willen mijn vele zussen en anderen wel een duit in het zakje doen...


Wie de gebruikster van de tas wordt, weet ik nog niet. Ik hoop dat ze er blij mee zal zijn!




vrijdag 4 mei 2012

Tovertasje

Hier vond ik ooit een handleiding voor een speciaal tasje.
De uitleg was Chinees voor mij (of Japans), maar de foto's maakten alles goed.
Ik ging een tijdje geleden al aan de slag en het tasje werd onmiddellijk door de dochter in beslag gebruik genomen.
Tijd dus voor een nieuw tasje voor mezelf deze keer.

Het tasje is een bijna ovale lap die een piramide wordt als je de rits dichttrekt. Heb ik dat goed gezegd? De foto's zullen veel of alles verduidelijken.

Zo begint het dus. Ik zie nu dat ik mijn tasje nog niet gestreken had. Sorry.

Je hebt maar een deel van een rits nodig en daarvoor haal je het haakje onderaan een lange rits weg en deel je zo de rits in tweeën. Het 'trekkertje' haal je eraf en hou je opzij.

Op ongeveer een vierde van de lange kant begin je de rits vast te stikken en wel op de goede kant van de stof en met de tandjes naar het midden gericht. Je gaat helemaal rond de lap (eigenlijk lapje) tot je weer aan het beginpunt komt.

Nu zet je het 'trekkertje' weer op de twee uiteinden van je rits. Dat is een beetje prutsen en duwen , maar probeer vooral niet te hard tekeer te gaan, anders beschadig je de tandjes. Mij is het al iedere keer gelukt, het zal jullie dus ook wel lukken.

Nu kun je de voering (rood hier) aan de lap-met-rits stikken met de goede kanten op elkaar en de rits er tussenin. Laat aan een lange kant een keergat open. Je weet wel: een stuk niet stikken zodat je het geheel achteraf kunt keren.

Dat keren gebeurt nu. Je trekt alles op zijn plaats en stikt smal naast de rits door . Zo wordt het keergat ook gedicht. Je zult merken dat je niet helemaal tot aan het begin van de rits kunt stikken. Naai dan met de hand de stof en de voering apart om zodat alles vastzit en mooi afgewerkt wordt.

Als je nu de rits dichttrekt, draait de lap zich vanzelf in een piramide.
Toverkunst?!

Zoals ik al zei, hier vind je alle foto's en een patroon.

Aan de slag dus en succes!!!